Ook Aymee is geboren op 7 mei 2020. Haar mama is mijn Yazzlin, Aida Les Trésors de Baku, en haar papa is Amor, Amazing Love Amor of Leohearts. Zij is het pupje wat als 9e geboren werd. En zij kreeg het rode bandje. Eigenlijk zou er maar één pupje blijven. Alle pupjes waren ook al lang verkocht.. Maar na twee weken werden er twee gezinnen voor een teefje door omstandigheden geannuleerd. Iedereen van de reserve lijst voor een teefje werden gebeld en uitgenodigd om kennis te komen maken. Bij één koppel meteen een super goed gevoel, dus zij waren één van de gelukkigen en mochten een pupje meenemen als de tijd daar was. Er kwamen nog verschillende gezinnen, maar ik voelde het niet. En voor mij is die klik enorm belangrijk. Toen heb ik het los gelaten, niet meer actief gezocht. Als er nog iemand kwam waarmee er de juiste klik was, prima, als dat niet zo was dan bleef ze lekker bij mij. Toen was nog helemaal niet bekend welk pupje dat zou zijn. Toen de pups 4 weken waren kwam Stephanie langs. Zij zou de “puppymatching” gaan doen. Stephanie is intuïtief coach en dierentolk. Zij heeft alle puppy’s en gezinnen “energetisch” gematcht. Ik had van te voren tegen haar gezegd, dat als het teefje wat “overbleef” bij mij, Yazz en Nani zou passen (maar wel alleen als dat ook écht zou matchen) dan ook hier zou mogen blijven. Steph was vrijdags geweest, en zaterdag middag kreeg ik een appje. San, het rode bandje wil bij je ouders wonen. Euhm… oké… Dan hebben we een probleem, mijn ouders willen geen hond meer. Prima, zei Steph, ik zeg het alleen maar. Zondags kwam mijn moeder op visite, dus ik zei dat het rode bandje graag bij hun wilde wonen. Bij jou? zei mama. Nee mam, bij jou en papa. Euhm.. oké.. maar papa wil helemaal geen hond meer! (mijn moeder wilde stiekem best wel een pupje) Ik zei, nee, dat weet ik, maar rode bandje denkt daar anders over. Zij wil bij jullie en bij niemand anders. Mijn moeder ging naar huis en een half uur later had ik mijn vader aan de telefoon. Ik had een bom gedropt.. Nou ja, zei ik, ik niet! Stephanie! Of eigenlijk.. rode bandje! Ze gingen er over nadenken. Ik wist genoeg en ging überhaupt niet meer op zoek naar een ander gezin. Toen de pupjes een dag of tien waren is er iets gebeurt tussen mijn vader en dat rode bandje. Het “vonkte” zoals hij het zelf noemde. Ik wist dat niet, hij vertelde me dat later. Mijn vader was altijd heel duidelijk, hij wilde geen hond meer. Hij genoot te veel van zijn vrijheid, dat wilde hij niet meer opgeven. Het feit dat hij zei dat hij er over na ging denken was voor mij genoeg. Rode bandje ging bij hun wonen, ik wist het al. Na een week of twee kwamen ze er dan ook mee dat ze heel graag het rode bandje mee wilden nemen als ze oud genoeg zou zijn. Op papier is ze van mij, maar ze woont dus bij mijn ouders. In overleg met mij kreeg ze de naam Aymee. Een naam die ik altijd al heel mooi vond. Een halfzusje van Yazhou, die bij Anita (een collega fokker) woonde, heette ook Aymee. Dus ons Aymeetje is naar haar vernoemd. Aymee was in het nest de stoerste van allemaal, legde met gemak haar grote broers op hun rug als zij vond dat ze te lomp waren. Ik weet nog dat ze een keer bij Yazz aan het drinken was en de melk toeschoot. Zoveel melk dat Aymeetje het eigenlijk niet op kon en het via haar neusje weer naar buiten kwam. Ik wilde haar helpen, los maken van de tepel om te zorgen dat ze zich niet zou verslikken. Ik heb nog nooit zo’n klein pupje zo hard horen grommen haha! Echt een stoer, dapper ding. Dat is nu wel anders. Aymee vindt nieuwe dingen toch wel spannend! Is niet meer zo stoer, maar begint al goed bij te komen. De stap van hier, tussen haar broers en zussen, en natuurlijk bij mama, naar bij mijn ouders, waar ze dingen zelf moet uitzoeken en oplossen was best groot. Maar ook zij is een geweldig puppetje, en ik hou natuurlijk ook enorm veel van haar!

Inmiddels is het augustus 2022 en is ook Aymee alweer ruim twee jaar oud. Ook zij is uitgegroeid tot een prachtige, mooi compact gebouwde hond die net zo lief is als haar zus en mama. Aymee is wat onzeker, maar daar werken we nog aan. Aymee doet niks liever dan zwemmen! Haar moeder en zus zijn ook gek op water, maar Aymeetje is echt niet uit het water te slaan. Als zij een bepaald stuk mee kan zwemmen in plaats van te lopen, dan zal zij absoluut zwemmen! Zij woont nog steeds bij mijn ouders, maar is ook veel bij mij. Ook Aymee is erg goed in bankhangen en doet dit ook graag samen met de katten. Aymee is mijn eerste Leonberger die heel graag tut. Het maakt haar rustig en ze valt dan zo met haar knuffel in haar bek in slaap. Zó schattig!